Ervaringsverhaal LFG: ‘In het begin dacht ik nog: het zal wel oplosbaar zijn’

José, 70 jaar, zocht specialistische hulp

Sinds november vorig jaar hoor ik een brommend, zoemend geluid. Hoe zou ik het omschrijven? Je hoort een vliegtuig, maar ziet het niet. Op sommige dagen is het ondragelijk, en op andere dagen hoor ik het helemaal niet.

In het begin dacht ik nog: het zal wel oplosbaar zijn. Maar ik weet nu dat ik er zelf iets mee zal moeten doen. Het geluid is niet te meten. Waar het vandaan komt weet ik niet, maar ik ga niet meer zoeken naar de bron.

Via de huisarts ben ik doorverwezen naar een traject van Adelante. In de stap naar hulpverlening heb ik veel support ervaren vanuit de gemeente en met name van mijn contactpersoon bij de RUD (Regionale Uitvoeringsdienst) (omgevingsdienst). Hij heeft mijn klachten heel serieus genomen. Dat vertrouwen is essentieel.

Ik kon al binnen een jaar beginnen met een traject. Daarbij hoorde ook een medisch onderzoek. Daaruit bleek dat ik een gehoorafwijking heb in mijn rechteroor. Ik ben ook naar een eerste bijeenkomst geweest. De behandeling is in een groep met anderen die ook last hebben van laagfrequent geluid, ook al hoort iedereen weer wat anders.

In het begin was het heel fijn te ervaren dat ik niet de enige ben. Toch ga ik niet het hele traject volgen. Drie keer per week een cognitieve training is voor mij op dit moment niet nodig. Als het erger wordt, kan ik later nog instromen als ik dat wil, maar voor nu is het goed.

Ik wil er geen drama van maken, dat ligt niet in mijn aard. Soms is het wel behoorlijk heftig en zou ik wel iets willen slaan. Maar ik laat me er niet door obsederen. Wat mij helpt is het zelf accepteren. Ik heb geleerd mezelf ervoor af te sluiten en afleiding te zoeken: ik heb genoeg activiteiten buitenshuis en geniet ontzettend van de kleinkinderen.

Ga terug naar de pagina over hinder door een bromtoon